کاش میشد به سرآغاز رسید و روی نقطه ی شروع پافشاری کرد و فارغ از دلهره حرکت همانجا ساکن ماند .
کاش قدمی با قدم دیگر در نمی آمیخت و من در حجم آرام لحظه ای دنج مدام تکرار میشدم .
کاش آنکه مرا وادار به حرکت کرد میدانست رنج شیرینی که به آن عادت کرده تنها دغدغه خیس شبهای آشفته من است .
اگرچه حس سربه راه و همیشگی صبر وادار به ایستادگیم میکند اما هراس از لحظه ای که شکیبایی بمیرد .
درود
عمیق بود و زیبا
سلام مهلا جان
امیدوارم همه این ای کاش هایی که داری روزب به واقعیت تبدیل بشه
همچنین امیدوارم سال نو برات پر از شادی ها و خبرهای خوب باشه و کانون خانوادت گرم گرم و استوار پابرجا بمونه.
شاد باشی
سلام نیستی کجای خوبی